ภาพลอย
skip to main |
skip to sidebar
นาฬิกา
อ.ทรงเกียรติ
แผนการสอน
วิภาวรรณ ฉายตั้น
จิราภรณ์ ช่างผัด
อานนท์ วิจิตรโยธาการ
พรทิพย์ กลับใจ
นารี นามเพ็ช
วันดี ชลธี
ดารุณี คงประจักร
กิติญา ไชยวีระ
เกี่ยวกับฉัน
- vav
- เป็นคนร่าเริง แจ่มใส ใช้ชีวิตเรียบง่าย ขี้น้อยใจ เอาแต่ใจตัวเอง เป็นคนรักอิสระ ไม่ชอบให้ใครมาบังคับ
ภาพไปราชวัง
ภาพการ์ตูนน่ารักๆ
บทความซึ้งๆ
บทความซึ้งๆของความรัก เพียงเพราะรักเจ้า
“ไม่ว่าจะต้องทนทุกข์สักเท่าไร ไม่ว่าจะต้องรออีกนานเพียงไร
หนึ่งชีวิตหนึ่งดวงใจดวงน้อยนี้ แม่ขอปกป้องดูแลเจ้าตราบชีพวาย…”
แม่มีความสุขในทุกวันยามเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่…
สุขเล็กๆ ยามเมื่อเฝ้าคอยรอเจ้าลืมตาตื่น…
สุขยิ่งใหญ่ยามเมื่อเห็นเจ้ายิ้ม เจ้าเดิน เจ้าเล่น อย่างเด็กทั่วไป
และสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดยามเมื่อเราสามคนได้อยู่รวมกัน พ่อแม่ลูกคือครอบครัว
คือความรัก คือความสุขทั้งหมดที่แม่ปรารถนาจะพานพบในแต่ละวัน
ไม่ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นเช่นไร…
ไม่ว่าแม่จะต้องทนทุกข์ ทนความยากลำบากอีกนานเพียงใด…
พรุ่งนี้จะมีแสงสว่างเฉกเช่นวันนี้หรือไม่… แม่ก็จะพยายามต่อไป…
พยายามก้าวเดินไปข้างหน้า บนถนนที่โรยด้วยถ่านหินร้อนๆ
เหล่านี้ ต่อให้ผุพอง ขาเท้าบวมเพียงไร แม่จะก้าวต่อไป
ขอเพียงมีเจ้าอยู่ข้างกาย ความสุขทั้งหมดบนโลกใบนี้
ได้ระบายอยู่บนดวงหน้าดวงน้อยแล้ว เพราะเจ้าเท่านั้น ผู้เป็นยิ่งกว่าดวงใจ
เป็นดวงดาราทอประกายแสงสว่างให้ชีวิตของแม่
บทความซึ้งๆลองอ่าน
เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่า .... คนที่ร้องไห้ให้กับ "ความรัก" ช่างเป็นคนที่โง่ แค่คน คนเดียวเนี้ยเหรอที่ จะมีอิทธิพลมากพอที่จะทำให้เรา "ร้องไห้" ฉันเคยคิดว่า .... ความรักทำให้คนโง่ ที่มองไม่เห็นความชั่วร้ายของเค้า ฉันเคยคิดว่า .... ความรักคือ การหลอกลวง เพื่อหวังอะไรสักอย่าง ฉันเคยคิดว่า .... ไม่มีวันซะหรอกที่ฉันจะร้องไห้ให้กับความรัก ฉันเคยคิดว่า .... ความรักเป็นเรื่องไร้สาระ ฉันเคยคิดว่า .... การมีความรัก ทำให้เราต้องมีภาระมากมาย ฉันเคยคิดว่า .... ความรักมันมีอะไรดีนัก ทำไมใคร ๆ จึงใฝ่หา แต่พอฉันได้มารู้จักกับคน คนหนึ่ง ... เขาทำให้ฉันรู้จักคำว่า รัก มากขึ้น รัก มันมีอะไรมากกว่าที่เราคิดไว้ มันสามารถทำให้เราเป็นคนอ่อนไหวได้ ทำให้เรา มีความสุข ที่ได้อยู่ใกล้ ๆ เค้า ทำให้เรามีกำลังใจ ทำให้เรามีเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่ง ทำให้เรากลายเป็นคนโง่เหมือนที่เราคิดไว้ ... เพราะอะไรนะเหรอ ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่า ทำไม ... บางทีเรายอมที่จะโง่ทั้ง ๆ ที่เราก็รู้อยู่ ว่าเค้าหลอกเรา แต่เราก็ไม่ทำอะไร เพราะเรากลัว ว่ารัก นั้นจะจบลง เรากลัว ที่จะไม่มี เค้าอยู่เคียงข้าง เรากลัวว่ารักนั้นจากเราไปเมื่อไหร่ เพราะถ้ารักจากไป...มันจะทำให้เรา กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ไม่มีกระจิต กระใจ จะทำอะไรได้... และแล้วฉันก็เข้าใจรักมากขึ้น เมื่อวันหนึ่ง...ฉันนั่งร้องไห้อยู่ในมุมๆ หนึ่งของห้อง ไม่เป็นอันจะทำอะไร เพื่อน ๆ มาปลอบก็ไม่ทำให้จิตใจฉันดีขึ้น ... ฉันได้แต่นั่งคิดถึง คำพูดเก่าๆ ที่ผ่านมา จากที่ฉันคิดไว้ว่า ไม่มีวันซะหรอกที่ฉันจะร้องไห้เพราะความรัก แต่มันก็ทำให้ฉันร้องไห้ฟูมฟายได้เป็นหลายวัน เหมือนกัน จากที่คิดว่ารักเป็นเรื่องไร้สาระ ... แต่มันกลับให้ฉันเห็นคุณค่าของความรักมากขึ้น จากที่คิดว่าความรักมันมีอะไรดีนัก ทำไมใคร ๆ จึงใฝ่หา ขณะนี้ฉันได้รู้แล้วว่าทำไมทุกคนจึงอยากมีรัก และฉันก็รู้ว่าความรักมันมีอิทธิพล กับ คนเรา ก็ต่อเมื่อฉันได้เจอกับตัวเองแล้วจริง ๆ
“ไม่ว่าจะต้องทนทุกข์สักเท่าไร ไม่ว่าจะต้องรออีกนานเพียงไร
หนึ่งชีวิตหนึ่งดวงใจดวงน้อยนี้ แม่ขอปกป้องดูแลเจ้าตราบชีพวาย…”
แม่มีความสุขในทุกวันยามเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่…
สุขเล็กๆ ยามเมื่อเฝ้าคอยรอเจ้าลืมตาตื่น…
สุขยิ่งใหญ่ยามเมื่อเห็นเจ้ายิ้ม เจ้าเดิน เจ้าเล่น อย่างเด็กทั่วไป
และสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดยามเมื่อเราสามคนได้อยู่รวมกัน พ่อแม่ลูกคือครอบครัว
คือความรัก คือความสุขทั้งหมดที่แม่ปรารถนาจะพานพบในแต่ละวัน
ไม่ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นเช่นไร…
ไม่ว่าแม่จะต้องทนทุกข์ ทนความยากลำบากอีกนานเพียงใด…
พรุ่งนี้จะมีแสงสว่างเฉกเช่นวันนี้หรือไม่… แม่ก็จะพยายามต่อไป…
พยายามก้าวเดินไปข้างหน้า บนถนนที่โรยด้วยถ่านหินร้อนๆ
เหล่านี้ ต่อให้ผุพอง ขาเท้าบวมเพียงไร แม่จะก้าวต่อไป
ขอเพียงมีเจ้าอยู่ข้างกาย ความสุขทั้งหมดบนโลกใบนี้
ได้ระบายอยู่บนดวงหน้าดวงน้อยแล้ว เพราะเจ้าเท่านั้น ผู้เป็นยิ่งกว่าดวงใจ
เป็นดวงดาราทอประกายแสงสว่างให้ชีวิตของแม่
บทความซึ้งๆลองอ่าน
เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่า .... คนที่ร้องไห้ให้กับ "ความรัก" ช่างเป็นคนที่โง่ แค่คน คนเดียวเนี้ยเหรอที่ จะมีอิทธิพลมากพอที่จะทำให้เรา "ร้องไห้" ฉันเคยคิดว่า .... ความรักทำให้คนโง่ ที่มองไม่เห็นความชั่วร้ายของเค้า ฉันเคยคิดว่า .... ความรักคือ การหลอกลวง เพื่อหวังอะไรสักอย่าง ฉันเคยคิดว่า .... ไม่มีวันซะหรอกที่ฉันจะร้องไห้ให้กับความรัก ฉันเคยคิดว่า .... ความรักเป็นเรื่องไร้สาระ ฉันเคยคิดว่า .... การมีความรัก ทำให้เราต้องมีภาระมากมาย ฉันเคยคิดว่า .... ความรักมันมีอะไรดีนัก ทำไมใคร ๆ จึงใฝ่หา แต่พอฉันได้มารู้จักกับคน คนหนึ่ง ... เขาทำให้ฉันรู้จักคำว่า รัก มากขึ้น รัก มันมีอะไรมากกว่าที่เราคิดไว้ มันสามารถทำให้เราเป็นคนอ่อนไหวได้ ทำให้เรา มีความสุข ที่ได้อยู่ใกล้ ๆ เค้า ทำให้เรามีกำลังใจ ทำให้เรามีเพื่อนที่ดีที่สุดคนหนึ่ง ทำให้เรากลายเป็นคนโง่เหมือนที่เราคิดไว้ ... เพราะอะไรนะเหรอ ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่า ทำไม ... บางทีเรายอมที่จะโง่ทั้ง ๆ ที่เราก็รู้อยู่ ว่าเค้าหลอกเรา แต่เราก็ไม่ทำอะไร เพราะเรากลัว ว่ารัก นั้นจะจบลง เรากลัว ที่จะไม่มี เค้าอยู่เคียงข้าง เรากลัวว่ารักนั้นจากเราไปเมื่อไหร่ เพราะถ้ารักจากไป...มันจะทำให้เรา กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ไม่มีกระจิต กระใจ จะทำอะไรได้... และแล้วฉันก็เข้าใจรักมากขึ้น เมื่อวันหนึ่ง...ฉันนั่งร้องไห้อยู่ในมุมๆ หนึ่งของห้อง ไม่เป็นอันจะทำอะไร เพื่อน ๆ มาปลอบก็ไม่ทำให้จิตใจฉันดีขึ้น ... ฉันได้แต่นั่งคิดถึง คำพูดเก่าๆ ที่ผ่านมา จากที่ฉันคิดไว้ว่า ไม่มีวันซะหรอกที่ฉันจะร้องไห้เพราะความรัก แต่มันก็ทำให้ฉันร้องไห้ฟูมฟายได้เป็นหลายวัน เหมือนกัน จากที่คิดว่ารักเป็นเรื่องไร้สาระ ... แต่มันกลับให้ฉันเห็นคุณค่าของความรักมากขึ้น จากที่คิดว่าความรักมันมีอะไรดีนัก ทำไมใคร ๆ จึงใฝ่หา ขณะนี้ฉันได้รู้แล้วว่าทำไมทุกคนจึงอยากมีรัก และฉันก็รู้ว่าความรักมันมีอิทธิพล กับ คนเรา ก็ต่อเมื่อฉันได้เจอกับตัวเองแล้วจริง ๆ
ผู้ติดตาม
คลังบทความของบล็อก
-
▼
2009
(1)
- ▼ กุมภาพันธ์ (1)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น